Kiedy zaczynamy mówić o kawie, wiele osób w pierwszym odruchu kieruje swoje myśli do Ameryki Południowej. Z jednej strony jest to usprawiedliwione, bo największym producentem kawy jest Brazylia, z drugiej strony wszyscy wiedzą jak zróżnicowane są kawy świata. W miarę poznawania kawy, dowiadujemy się ze pochodzi ona z Afryki, kolejnym krokiem jest informacja, że afrykańska kawa to nie tylko kawa z Etiopii, ale także z takich krajów jak Kongo.
Historia kawy w Demokratycznej Republice Konga jest równie zmienna jak sam kraj. Po uzyskaniu niepodległości w 1964 roku, wkrótce potem nastąpił ciąg wojen domowych, dyktatur i zamachów stanu. Przemoc i epidemie Eboli utrudniają prowadzenie zrównoważonego rolnictwa, ale Kongijczycy są bardzo odporni.
W latach 70. przemysł kawowy został znacjonalizowany, a w latach 80. kawa pozostała jednym z głównych towarów eksportowych kraju. W latach 90. i 2000 nastąpił gwałtowny spadek produkcji w Kongo. Polityczne zawirowania sprawiły, że produkcja skurczyła się do poziomu poniżej 10% z okresu rozkwitu zaledwie dwadzieścia lat wcześniej. Na szczęście inicjatywa zapoczątkowana w 2012 roku sprawiła, że kongijska kawa znalazła się na drodze do odbudowy tego niespokojnego kraju.

Dziś trudno jest określić dokładną ilość kawy produkowanej przez Demokratyczną Republikę Konga. Powszechnym zjawiskiem jest przemyt dużych ilości kawy do sąsiedniej Rwandy czy Ugandy. Wynika to możliwości otrzymania przez rolników wyższego wynagrodzenia za swoje plony. Dlatego Kawa z Kongo jest trudno dostępna w transparentnych łańcuchach dostaw.

Kawa w Kongo uprawiana jest na dużych wysokościach dochodzących do 2000 metrów nad poziomem morza, można znaleźć wiele odmian. Robusta jest głównym rodzajem ziaren uprawianych w DRK. Charakteryzuje się ostrzejszym smakiem i oferuje większe ilości kofeiny. Robustę można znaleźć głównie w północno-wschodniej części kraju i na niższych wysokościach. Arabica jest również produkowana w Demokratycznej Republice Konga i występuje w regionie jeziora Kivu na większych wysokościach.